wzruszenie Przestrzeni

kochałam się nocą z Przestrzenią.
odległość przestała istnieć.
czuję ciepło Twojego Ciała.
leżąc samotnie...

Moje Ciało wciąż drży

w energetycznej rozkoszy

tulę się do nieObecności

nie mogąc oderwać dłoni, ciepła, czucia...

nawet zapach jest Twój

koc mieści nas dwoje

mimo setek kilometrów

w powietrzu Twój oddech

drżenie Ciała, drżenie Serca

energią Obecności

nieśmiałe spojrzenie poranka
zawstydzenie oddechu



*

cóż jest miarą prawdziwości jeśli nie wzruszenie Przestrzeni?